หลังจากที่ปล่อย EP ‘What Happen Is Odd’ ไปกับค่าย Crazy Mondae หนึ่งปีผ่านไป พวกเขาวนกลับมาให้เราสัมภาษณ์อีกครั้ง และ Chucky Factory Land วงดนตรี 3 คนที่ตอนนี้งอกมาเป็น 4 ก็ได้ปล่อยอัลบั้มเต็มชุดที่ 2 ออกมาในชื่อ ‘Lost In Noir’ โดยส่วนผสมและลีลาที่ถ่ายทอดออกมาในดนตรีมีทั้งกลิ่นอายของอัลเทอร์เนทิฟ ป๊อป นีโอโซล ฮิปฮอป R&B ที่ทั้งซับซ้อน สนุก และเซอร์ขึ้นกว่าเก่า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาตอบคำถามเก่งขึ้นด้วยหรือเปล่า
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะฝีมือของพวกเขาไม่ต้องพูดให้มากความ อย่างที่รู้กันไปบางส่วนแล้วว่าวงน้องใหม่ไฟแรงวงนี้กำลังจะได้เล่นเปิดให้กับศิลปิน Puma Blue ในวันที่ 2 เมษายนที่จะถึงนี้ เรามาถามความรู้สึกของพวกเขากับโชว์นี้และอัลบั้มที่ซุ่มทำกันมา 3 ปีซักหน่อยดีกว่า
บทสัมภาษณ์ที่แล้วบอกว่าวง don’t do drugs แต่ทำไมมีเพลงชื่อ ‘This is DRUG’ ในอัลบั้ม
ก้อง: เพราะว่าเราแค่เปรียบเทียบอบายมุขในชีวิตเสมือน drugs เฉย ๆ ครับ (บิ๊ก: เรื่องเงิน แสง สี เสียง) ตัณหา โลภ ยืนยันคำเดิมครับว่าพวกเราไม่เล่น drugs
บิ๊ก: No drugs
พูดเก่งขึ้นด้วยนะเนี่ย
ก้อง: เราโตขึ้นหนึ่งขวบก็กล้าพูดมากขึ้นแล้วครับ เปรียบเสมือนเด็กที่ไม่ต้องใส่แพมเพิร์สแล้ว
ถ้าลองคิดว่าอัลบั้ม ‘Lost In Noir’ เป็นเด็ก จะเป็นเด็กอายุกี่ขวบแล้ว
บิ๊ก: ถ้า EP หรืออัลบั้มเก่าเป็นเด็กใส่แพมเพิร์ส ผมว่าอัลบั้ม ‘Lost In Noir’ ก็น่าจะประมาณเด็ก ป.2 ครับ กางเกงในตัววี ไม่ใส่บ็อกเซอร์ครับ
ก้อง: ผมให้ ม.3 ครับ ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แบบว่าถ้าไม่ตั้งใจเรียนเลย ก็ไปยกล้อข้างถนนเลยครับ
บิ๊ก: อันนี้ใส่บ็อกเซอร์ครับ
ทำไมถึงชื่อ ‘Lost In Noir’
ก้อง: เพราะว่า ‘What Happen Is Odd’ เหมือนเราเพิ่งมาเจอโลก แล้วแค่รู้สึกว่ามันแปลกประหลาด แต่พออยู่ไปสักพักเราก็เริ่มสับสน ไม่รู้ว่าโลกรอบตัวมันแปลกหรือว่าเราเองที่แปลก มันก็เหมือนฟิล์มนัวร์ครับ
บิ๊ก: ไม่ใช่ส้มตำนัวนะฮะ
ตี๋: เหมือนชีวิตวัยรุ่นของเราครับ เหมือนการที่เราเดินเข้าไปในตรอกซอกซอยที่มีอากาศหนาวครับ ทุกคนใส่เสื้อโค้ทคลุมถึงหัวเข่าครับ เก็ตฟีลใช่มั้ยฮะ ลองนึกภาพตาม เดินเข้าไปในซอยค่ำ ๆ ความรู้สึกทุกอย่างมันค่อนข้างทำให้เราหลงเข้าไปในแสง สี เสียงครับ เหมือนเราชู้ตบาสด้วยขาข้างเดียว off balance แต่เราต้องรักษาบาลานซ์ของเรา
บิ๊ก: ทั้ง ๆ ที่เราไม่มีบาลานซ์
ปอ: ไม่ง่ายแต่ทำได้ครับ
แล้วอะไรทำให้เกิดสิ่งเหล่านั้นกับเรา
บิ๊ก: ผมว่าเพราะเป็นไลฟ์สไตล์ที่โตขึ้นครับ
ก้อง: เป็นเรื่องการใช้ชีวิตซะมากกว่าครับ เหมือนเราโตขึ้น เราเรียนจบแล้ว จะเอาแต่นั่งดูคนเหล็กภาค 3 ทั้งวันมันก็ไม่ใช่ครับ มันต้อง ‘แมนสึกะระอิ๊’
บิ๊ก: ‘อือบาลิกาลาอี้’
The COSMOS: (กำลังงงอยู่ พยายามทำความเข้าใจว่ามันแปลว่าอะไร)
มีตั้ง 16 เพลง เอาเวลาที่ไหนไปแต่ง
ก้อง: ตั้งแต่อัลบั้มแรกเราก็ทิ้งเวลาไปตั้ง 3 ปีครับ มันก็อัดอั้นครับ อยากให้คนฟังได้ฟังแบบจุก ๆ ครับ
ทำไมถึงเลือก ‘Vivid Call’, ‘Hood Gallery’, ‘OLDE’, ‘Urgent Order’ มาเป็นเพลงโปรโมต
บิ๊ก: เราคิดว่ามันย่อยง่ายครับ แล้วก็ไม่ได้ต่างจาก EP เดิมมากเท่าเพลงอื่น ๆ ที่อยู่ในอัลบั้ม
ก้อง: เราไล่ความเซอร์ไพรส์ ความแปลกใจ แบบ ‘ว้าว!’
ปอ: สังเกตว่า ‘Urgent Order’ ก็จะต่างจาก 4 เพลงที่ปล่อยมาตอนแรก เดี๋ยวอัลบั้มเต็มก็จะมีอะไรที่มากกว่านี้อีก
บิ๊ก: เราเรียงสตอรี่มาแบบ ดียยยยย์ ครับพี่
มีหลักการเรียงเพลงในอัลบั้มยังไง
ก้อง: หลัก ๆ เราจะให้พี่ตี๋ฟังครับ แล้วให้พี่ตี๋หลับตา พอได้ฟัง พี่ตี๋ก็จะประมวลผลออกมาเลยครับว่า เพลงนี้เพลงที่ 1 เพลงนี้เพลงที่ 16
บิ๊ก: เหมือน CPU ครับ เป็นเรื่อง emotional ครับ เป็นการเดินทางไปเรื่อย ๆ (ปอ: รถไฟเหาะตีลังกาครับผม) roller coaster บ้าง อารมณ์เหมือนเที่ยวสวนสนุกครับ
ก้อง: เหตุผลนึงก็เพราะว่า พวกเราเคยไปกินข้าวที่บ้านพี่ตี๋ครับ แล้วพ่อของพี่ตี๋เขาบอกว่า ‘พี่ตี๋เปรียบเสมือนเครื่องคำนวนความรู้สึก’ หลังจากนั้นพวกผมเลยมอบหน้าที่ให้พี่ตี๋เลยครับ
บิ๊ก: พี่ตี๋นี่เรียกว่า เซนซิทิฟในเรื่องการฟังเพลงที่สุดในกลุ่มเราครับ ก็เลยมอบหน้าที่นี้ให้พี่ตี๋ครับ เครื่องคิดเลข คอมพิวตี๋ครับ
คิดว่าตัวเองเป็นอย่างที่คุณพ่อพูดไหม
ตี๋: ใช่ครับ ส่วนใหญ่หลัก ๆ แล้วถ้าผมอยากจะจูนย่านโลว์ ผมแนะนำให้คนฟังใส่รองเท้าเบรกเกอร์ฟุตซอลนะฮะ มันได้ความรู้สึกนั้นครับ อาจจะดูเข้าใจยากแต่มันจริงครับ (The COSMOS: เกี่ยวกันยังไง) ทุกอย่างเกี่ยวข้องกันหมดเลยครับ
บิ๊ก: เบรกเกอร์ฟุตซอลเวลาเราเดินเนี่ยครับ เสียงมันจะ ‘ตุบ ตุบ’ เป็นย่านโลว์ครับ คนเราเวลาเราเดิน ต้องใช้ร่างกาย เราเหนื่อย เราแอ็กทิฟ ก็เหมือนความทุกข์ที่เราต้องเดินฝ่าฟันไป ย่านแหลมคือความสุขครับ
ก้อง: ย่านโลว์เปรียบเสมือนความทุกข์ครับ ย่านไฮเป็นการเอ็นจอยความสุขครับ
อัลบั้มนี้มีใครคนอื่น ๆ นอกจากวงที่มีส่วนร่วมบ้าง
บิ๊ก: เรามีนักร้องสาว ๆ 2 คนมาช่วยร้องในเพลงแรก ‘Prep Walk’ ครับ ได้น้องฟ่ง ฑิตยา (VINI) แล้วก็ ดร.มายด์ Supergoods ครับ shout out ครับ แล้วก็มีพี่บริพัตร (Folk 9) OWLYU Studio อยู่เบื้องหลังด้วย เขาช่วยโปรดิวซ์ ดูภาพรวม เติมเต็มสีสันให้ แล้วก็ shout out to บอพัด
วิวัฒนาการทางดนตรีของอัลบั้มนี้ไปเก็บเกี่ยวอะไรมา
บิ๊ก: ตามชื่อเลยครับ เหมือนเด็กต่างจังหวัดใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ หลุดเข้าไปในฟิล์มนัวร์
ก้อง: มันมีความเป็น เอ็กซเพอริเมนทัล ตรงกับช่วงวัยรุ่นทดลองใช้ชีวิตของพวกเราครับ
ปอ: เป็นอัลเทอร์เนทิฟ เอ็กซเพอริเมนทัล ป๊อป นีโอโซล ฮิปฮอป R&B ครับ
อะไรทำให้ใส่เปียโนเข้าไปในเพลงสุดท้าย เป็นอะไรที่ใหม่สำหรับวงมาก
ก้อง: ต้องบอกว่า ผมเนี่ย ส่งพี่บิ๊กไปเรียนเปียโนกับอาจารย์ก้อยครับ พี่บิ๊กได้ระบายความรู้สึกออกมา มันก็เป็นอย่างที่ได้ยินครับ
บิ๊ก: ถ้าอาจารย์ก้อยอ่านอยู่ ผมทำได้แล้วครับ ส่วนตัวผมคิดว่าเสียงเปียโนเป็นอะไรที่ peaceful มาก ๆ ครับ เป็นย่านแหลมครับ เหมาะจะเป็นเพลงที่ปิดจบซีรีส์อัลบั้มนี้ได้เป็นอย่างดีเลยครับ แล้วก็อยากฝากเนื้อเพลงทุก ๆ เพลงในอัลบั้มนี้ครับ เรียกว่าพิถีพิถันปรุง คมคายขึ้น แล้วก็ต้องใช้การตีความที่แต่ละคนอาจจะตีความออกมาไม่เหมือนกัน แต่ลึกซึ้ง ก๋วยจั๊บครับ
ใครเป็นคนเขียนเนื้อเพลงเป็นหลัก
บิ๊ก: นักร้องสองคนครับ ผมกับพี่ก้อง
การทำงานในเพลงไหนยากสุด
บิ๊ก: เรื่องไฟล์หายนี่ถือว่ายากมั้ย จริง ๆ แล้ว process ของพวกผมคือการทำกันที่บ้านก่อน แล้วก็เข้ามาอัดใน Babel Studio ของพี่เฟรมครับ (ปอ: shout out ครับ) แล้วก็เหมือนกับว่ามีบางเพลงที่พวกผมทำจากบ้านแล้วพอไปถึงที่สตูดิโอ ไฟล์มันหายไปบางส่วน ก็เลยแบบโคตรตรงคอนเซ็ปต์กับอัลบั้ม ‘Lost In Noir’ คือไฟล์นู่นหาย ไฟล์นี่หาย
ก้อง: อาจจะเพราะบางครั้งครับ คือพี่ตี๋เขาเล่าให้ฟังว่าเขาเคยฟังสัมภาษณ์ของพี่ Kanye West ครับ เวลาเขาถอดฮาร์ดดิสก์จากคอม เขาไม่ eject ก่อนครับ แล้วพี่ตี๋เขาทำตาม ไฟล์ก็เลยหาย เราก็เลยเรียนรู้กันจากตรงนั้นครับ
บิ๊ก: ทุกคนอย่าลืม eject ฮาร์ดดิสก์ครับ
มีเพื่อน ๆ ในค่ายมาร่วมงาน อยากให้ลองเล่าวีรกรรมที่ทำกันในค่าย Crazy Mondae หน่อย อะไรสนุกที่สุด
บิ๊ก: สำหรับผม ตอนที่ผมได้กอดคอพี่โก๋ (น็อต ผู้จัดการวง) มันเหมือนย่านแหลมของเราทะลุหลอด แล้วเราไม่ค้อม (The COSMOS: ฮะ?) ไม่ใช้คอมเพรสเซอร์ (The COSMOS: อ่อ) ปล่อยให้ไหลทะลุหลอดไปเลย
ก้อง: วันสุดท้าย เราอัดเพลงสุดท้ายของอัลบั้มเสร็จ แล้วเรามีปาร์ตี้ลูกโป่งที่ห้องอัดของพี่เฟรม สนุกครับ
ปอ: วันนั้นเรามีความสุขมากครับ ผมพูดจริง ๆ ลูกโป่งเยอะมาก ๆ ตีเล่นกัน สุดยอดครับ ผมเกิดมา 20 กว่าปียังไม่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้เลยครับ
บิ๊ก: เราอัดแก๊ซเข้าไปแล้วปล่อยให้มันลอยตามมุมห้อง วันนั้นมีคุกกี้คุณยายพี่ตี๋ด้วย สุดยอดฮะ
ตี๋: ผมให้โบนัสสิ่งที่มีความสุขที่สุดของค่ายนี้ครับคือน้ำมะพร้าวของพ่อพี่ข้าวโอ๊ตครับ (บิ๊ก: โอ้ชิท!) อันนี้คือเดอะเบสต์ฮะ
ก้อง: เราลืม shout out to พี่ข้าวโอ๊ตฮะ
บิ๊ก: ขออนุญาตใสเข้าไปด้วยนะฮะ อัลบั้มนี้ shout out to ปะป๊า หม่าม้า พี่ข้าวโอ๊ตครับ Babel Studio พี่พัด พี่มาย น้องฟ่ง ครับ พวกเรา Chucky Factory Land ครับ
ปอ: และทุกคนที่ช่วยประสานงานให้กับเรา ขอเก็บเครดิตไว้ไปพูดขอบคุณตอนเราได้รางวัล Rookie of the Year แล้วกันครับ
ก้อง: ตอนนี้เราอยากได้รางวัลของ The Guitar Mag สาขาศิลปินร็อกครับ
บิ๊ก: ส่วนพี่ตี๋อยากได้สมทบชายยอดเยี่ยมครับ
ตอนนี้เป็น ‘เซ็ตหลวง’ แล้วหรือยัง
หมายเหตุ: ‘เซ็ตหลวง’ คือศัพท์ที่พวกเขาบัญญัติกันขึ้นมา ตีความได้ว่า ‘รุ่นใหญ่’
ทุกคน: ยังครับ
ปอ: ยัง on track ครับ
ก้อง: คริสเตียโน โรนัลโด เขายังไม่รู้ตัวเลยครับว่าตอนนี้เขาเป็นนักบอล
กำลังจะได้เล่นเปิดให้ Puma Blue รู้สึกยังไงบ้าง
ปอ: จะได้เป็นเซ็ตใหญ่ที่เราเอาไปเล่นครั้งแรกครับ เพลงแรกที่กดไลก์ใน Spotify ของพี่ตี๋เลยครับ
ก้อง: เป็นศิลปินโปรดของพี่ตี๋ครับ
บิ๊ก: ให้พี่ตี๋พูดดีกว่า ตั้งแต่สมัคร Spotify มา พี่ตี๋ไลก์เพลงพี่เขาเพลงแรก
ตี๋: แทร็คที่ 6 ในชุดที่ 2 ครับ ชื่อเพลง ‘Epitaph’ เขาบู๊มากครับ แล้วค่อยไปเบาบางในตอนจบ เหมือนจมไปในดิน แล้วขึ้นมาใหม่ แล้วค่อยจมลงไปอีกครั้งนึง แล้วขึ้นมาแล้วก็ไม่จมครับ เอาจริงเลยครับ
บิ๊ก: เหมือน mole ตัวตุ่นครับ
ฝากผลงานกันหน่อย
ก้อง: ฝาก ‘Lost In Noir’ กำลังจะปล่อยวันที่ 28 มีนาคมนี้แล้วครับผม มี MV ‘Jimmy Smiley’ ที่จะตามมาด้วย ฝากติดตามฉากไล่ล่าในนั้นด้วยนะครับ เบื้องหลังสนุกมาก
ปอ: MV สนุกมากครับ ถ่ายอยู่ประมาณ 3 วัน มี merchandise ที่จะตามมาด้วย สติ๊กเกอร์ เสื้อยืด และอื่น ๆ
ตี๋: เจ๋งทุกอย่างแน่นอนครับ
อ่านต่อ
รู้จักกับแก๊งป่วน Chucky Factory Land และเพลงมัน ๆ ของพวกเขาให้มากขึ้น
อิ๊ก นักเขียนสายดนตรีที่เกือบจะต้องวางมือ แต่คงหนีไม่พ้นเพราะยังอยากพูดถึงวงและเพลงดี ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ