ในวันที่ทุกคนมองว่า AUTTA หรือ กร—อัษฏกร เดชมาก คืออัจฉริยะทางดนตรีที่หาตัวจับยาก หลายคนอาจจะลืมไปแล้วว่ากรต้องพิสูจน์ตัวเองบนเวทีมากมายแค่ไหน กว่าจะกลายมาเป็นศิลปินแถวหน้าของค่าย YUPP! ได้ แม้ ANTLV หรือ ไม่ว่างมองฟ้า ล้วนฉายแววความสามารถของเขาได้อย่างงดงาม แต่การได้ฟังเพลง เธอบอกว่าฉันคือ ที่ได้ พัด Zweed n’ Roll มาร่วมงานด้วย กลับทำให้เรามีมุมมองต่อเพลงของกรเปลี่ยนไปเลยเหมือนกัน
ถึงถูกเลื่อนมาหลายครั้งด้วยหลาย ๆ สาเหตุ แต่ในที่สุดก็ได้ฟังอัลบั้ม 3.45 x 4.9 x 2.55 อย่างเป็นทางการ เราเชื่อว่าทุกคนน่าจะรู้สึกคล้าย ๆ กันคือกรเก่ง และพวกเราเป็นห่วงกร Transmission วันนี้ เราได้ต่อสายคุยกับกรเกี่ยวกับอัลบั้มใหม่ล่าสุดที่เหมือนเขียนขึ้นมาเพื่อบำบัดตัวเอง และการอยู่ร่วมกับความรู้สึกแย่ ๆ ได้เก่งขึ้น
ตกลงต้องเรียกชื่ออัลบั้มนี้ยังไงดี
เรียกว่าบั้มเลขยาว ๆ ก็ได้ครับ (หัวเราะ) เรียกว่า 3.45 x 4.9 x 2.55 (สามจุดสี่ห้า คูณสี่จุดเก้า คุณสองจุดห้าห้า) ครับ ซึ่งมันมาจากขนาดของห้องที่ผมอาศัยตอนเรียนอยู่ ห้อง 704 ในเพลงเลย
ทำไมถึงต้องเป็น มิค—เพชรภูมิ มือกีตาร์ I Hate Monday
ด้วยความที่เราสนิทกันอยู่แล้วนะครับ มิครู้ใจผมสุด ๆ เลยแหละ เหมือนเรารีเควสทั้งในภาคแจ๊ส มิคก็จะเข้าใจว่าคอร์ดแบบนี้ เสียงแบบนี้ สีแบบนี้ พอเราคีเควสในภาคซาวดีไซน์ มิคก็ตอบสนองเราได้เช่นกัน รวมไปถึงฝั่งร็อกด้วย มิคก็ทำได้อยู่ดี องค์ความรู้ค่อนข้างกว้างมากครับ เราเรียนมาด้วยกันด้วยครับ
เราตั้งใจจะให้อัลบั้มนี้ไม่ยึดติดกับความเป็นฮิปฮอปด้วยรึเปล่า
ผมไม่ได้แคร์เลยละกันว่าดนตรีมันจะเป็นแนวไหนด้วยซ้ำครับ เอาให้มันเข้ากับเนื้อหาเพลงก็โอเคแล้ว
เพลงที่เราชอบที่สุดในอัลบั้มเลยคือ เกลียดกูก่อนมึง มีองค์ประกอบน่าสนใจเต็มหูไปหมดเลย อยากรู้ว่าเราทำงานยังไง
แยกเป็นส่วนเนื้อเพลงกับส่วนดนตรีนะครับ เนื้อเพลงนี้ก็ได้แรงบันดาลใจจากในชีวิตเนี่ยแหละครับ จากเรื่องตัวเองด้วยที่ชอบนอยด์ ๆ อะไรก็แล้วแต่ ชอบตัดพ้อต่าง ๆ self hatred, self doubt การไม่ชอบตัวเอง สงสัยในตัวเอง บางทีก็มี existential crisis (หัวเราะ) สงสัยในการมีชีวิตอยู่ของตัวเอง มันคือคำนี้เลย
ส่วนพาร์ทดนตรีก็มาจากอะไรที่ฟังแหละครับ พวกแจ๊สอะไรงี้ ผมชอบฟัง Maria Schneider เขาเป็นคอมโพสเซอร์แจ๊สออร์เคสตรา Brian Blade มือกลองที่เขียนเพลงแจ๊สด้วย อะไรประมาณนั้น เราอยากได้ซาวด์ประมาณนี้ หรือริฟกีตาร์ที่มีในเพลงนี้กับ Introvert ก็จะให้ความรู้สึกเหมือน Polyphia ซึ่งมิคก็ชอบวงนี้อยู่แล้ว เราก็ชอบด้วยเหมือนกัน หรือว่า Phini อะไรพวกนี้ที่เป็น Guitar Hero ของยุคใหม่ ก็เอาซาวด์พวกนั้นมาใช้
เป็นไปได้อยากให้แชร์เทคนิกการนับห้องในหัวเพื่อแร็พสไตล์อัตตาหน่อยว่าฝึกยังไง
ยังไงก็ปกติเลยนะครับ ผมว่าหลัก ๆ เราปักหมุดให้ได้ก่อนว่าจาก 1 ไป 2 มันกว้างยาวแค่ไหน พอเรารู้ว่า 1 2 3 4 ยาวเท่านี้ (ปรบมือเป็นเมโทรนอม) เราก็จะเริ่มซอยจังหวะย้อยลงไปในระหว่าง 1 กับ 2 ได้ แล้วใส่คำลงไป เหมือนนักบินอะครับ ที่กำลังจะลงจอด เขาแลนดิ้งมาเป็นพัน ๆ ครั้งแล้วเขาจะรู้ว่าต้องลงจังหวะไหนถึงจะมีพื้นที่พอไม่ชนกับสนามบิน (หัวเราะ)
หลังจากที่ปล่อยอัลบั้มออกไป ประกายฟ้า ก็กลายเป็นไวรัลทันที ซึ่งกรก็ทรีบิวต์ให้ยูทูบเบอร์ชื่อดังด้วย ช่วยเราเกี่ยวกับเพลงนี้ให้ฟังหน่อย
คุณประกายฟ้าเคย cover เพลงผมนะครับ แย้มบาน เราก็ได้แชร์งานเขาได้คุยกับเขาช่วงนั้นแหละ เหมือนเราก็คุยกันว่าถ้าใครคนใดคนนึงมีคอนเสิร์ตจะไปดูนะ แต่เราทั้งคู่ไม่มีใครมีงานเลยก็เลยไม่มีโอกาสไปดูจนเขาจากไปก่อน เราคงไม่ได้ดูคอนเสิร์ตของกันและกันอีกแล้ว เราเลยไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก ไม่อยากให้มีใครจากเราไปอีกแบบนี้ เหมือนประกายฟ้าเป็นลักษณะของความสวยงามบนฟ้า อะไรที่จะเกิดประกายฟ้าได้ ก็นึกถึงดาวหางดาวตก อาจจะเป็นอุกกาบาตที่พุ่งผ่านชั้นบรรยากาศโลกแล้วเผาผลาญตัวเองจนเกิดเป็นประกายออกมา เพื่อให้คนบางคนเห็นประกายนั้น เราไม่อยากให้ใครต้องเป็นประกายไปอีก ผมเลยเขียนเพลงนี้ขึ้นมา
ผมไม่เคยคิดว่าจะเขียนเพลงเพื่อคนฟังนะ ยกเว้นเพลงนี้ ที่ผมตั้งใจจริง ๆ อยากให้รู้สึกว่าเราโอบกอดคนฟังเอาไว้
การเรียนแจ๊สมาทำให้เราได้เปรียบแร็พเปอร์คนอื่นยังไงบ้าง
ถามว่าได้เปรียบมั้ยก็มีบางเรื่องที่ได้เปรียบ เราก็จะรู้ว่าอยากได้สีแบบนี้ว่ะ สมมติสีพาสเทล บางคนเขาครูพักลักจำมาก็อาจจะใช้สีพื้นฐานต่าง ๆ สาดเข้าไป สีเขาจะแข็งแรงมาก แต่สำหรับเราอาจรู้สึกว่าสีมันแข็งไป อยากได้สีที่อ่อนกว่านี้ มีเหลือบกว่านี้ เราอาจจมีฟ้าประกายน้ำทะเล เราอาจจะได้เปรียบตรงที่เรามีสีสันที่มากกว่าคนอื่น เราเล่นกับเฟรมเวิร์คได้ง่าย เพราะเรารู้ว่าข้อจำกัดมันอยู่ตรงไหนบ้าง
ทำไมเราถึงเลือกทำอัลบั้มนี้เป็นหนังสั้น
เอาแบบเรียล ๆ เลยคือไม่มีบัดเจทครับ วิธีเนี่ยใช้งบน้อยและได้ประสิทธิภาพสูงสุด (หัวเราะ) เป็นแผนที่คิดกันแบบลงตัว คือทำหนังหนึ่งเรื่องที่ซอยย้อยออกมาเป็นแต่ละเพลงได้ ด้วยความที่ตัวเพลงมันเล่าเรื่องในตัวมันเแล้ว ภาพก็เลยไม่ต้องไปแตะต้องอะไรมันมาก ไม่ต้องมีสตอรี่อะไรยุบยับ ให้มันเป็น long take ก็พอแล้ว มีภาพสอดคล้องกับเพลงก็พอแล้ว เลยเลือกผู้กำกับมาเป็นคุณ จั๊ก—จิรัฏฐ์ ครับ ซึ่งติดตามได้ทุกตอนบนช่อง Youtube AUTTA
เราได้มีส่วนร่วมในหนังเรื่องนี้ยังไงบ้าง
ไม่เลยครับ (หัวเราะ) แต่เราก็อธิบายว่าแต่ละเพลงคืออะไร ภาพคืออะไร สารก่อมะเร็งนี้คืออะไร (หัวเราะ) พอเขารับรู้ความตั้งใจของเรา เขาก็จะคิดภาพที่ควรจะเป็นออกมา เราก็จะคุยกันว่าตรงไหนทำได้ไม่ได้ยังไง ตรงไหนรู้สึกมากไปน้อยไปยังไง ก็แชร์กันครับ รู้สึกเหมือนงานกลุ่มแบบทีมเวิร์คมากกว่า ด้วยความที่เราเอาไอเดียลงไปเล่นเองด้วยครับ ภาพอาจจะไม่ได้หวือหวาอะไรมาก ทำให้ใช้บัดเจทน้อยกว่าที่คิดมาก ทีมงานก็ใจ ๆ กันด้วยทั้งที่ไม่ควรได้ราคานี้
เพลงไหนที่ทำเป็นหนังสั้นแล้วประทับใจที่สุดสำหรับกร
จริง ๆ ชอบหลายอันนะครับ แต่หนักสุดน่าจะเป็น ประกายฟ้า ผมต้องนั่งตรวจหลายดราฟนะครับ นั่งดูไปจนจบ ก็คิดว่าชินละ ครั้งแรกก็มีน้ำตาปริมมาละ ก็ร้องไห้ (หัวเราะ) ดูไปสองสามครั้งคิดว่าเอาอยู่ พอไปเช็คในโรงก็ร้องอีก เหมือนมันทำงานกับเรามากจริง ๆ
หนึ่งในแมททีเรียลที่เรารู้สึกได้ในอัลบั้มนี้คือสุขภาพจิตของอัตตาเอง ส่วนตัวเราดีลกับสุขภาพจิตตัวเองยังไงบ้าง
จริง ๆ มันว่าไว้ในเพลงเยอะแยะเลยครับ ไอ้เรื่องที่ผมเขียนก็คือสิ่งที่ผมรู้สึกนั่นแหละครับ ต้องดีลกับความสงสัยในตัวเอง คำสบประมาท คำสรรเสริฐเยินยอต่าง ๆ หมกมุ่นกับงานจนลืมคนรอบตัวไปเลย มีอยู่ในนั่นหมดแล้ว
มันช่วยผลักดันหรือฉุดรั้งเรามากกว่ากัน
ผลักดันในการสร้างงานก็อาจจะมีส่วนนะ ถ้าเราไม่ได้มีอะไรอยากพูด ไม่ได้อัดอั้นตันใจอะไรก็คงไม่รู้สึกอยากเขียนเพลงหรือระบายอะไร ถ้ารู้สึกก็จึงเขียนเพลงครับ ปัจจุบันก็ดีขึ้นครับ ไม่จำเป็นต้อง หูว ปางตายเลย ถึงเขียนเพลงได้อะไรเงี่ยครับ
การที่คนอื่นเรียกเราว่าอัจฉริยะมันกดดันเราเหมือนกัน
ก็มีความรู้สึกนี้อยู่เสมอ ๆ เลยครับ
ในฐานะที่กรก็เป็นกระบอกเสียงให้คนที่กำลังป่วยเหมือนกัน จะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจยังไงว่าต้องทรีตเรายังไง
ผมว่า ก็เหมือนคนปกติเลยครับ คนเราชอบคิดว่า เฮ้ย ถ้านายป่วยเราต้องช่วยกัน ๆ ช่วยคนป่วย หรือสมมติว่าเราพิการเดินไม่ได้ เราไม่จำเป็นจะต้องถูกทรีตเป็น the special one อะครับ แค่อะไรที่เท่า ๆ กันกับมนุษย์คนอื่นก็โอเคแล้ว ไม่ต้องคิดว่ามันพิเศษ ว้าว ผิดปกติ ต้องได้รับความสนใจเป็นพิเศษ ไม่ใช่ครับ ปฎิบัติกับเราเหมือนเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง ก็โอเคแล้ว
ในฐานะศิลปินด้วย ก็อยากให้ทำเหมือนปกติ
ใช่เลยครับ เราไม่ได้ต้องแบบ เฮ้ย ได้โปรด กำลังใจ คัมม่อนแมนนน อะไรเงี่ย เราก็ใช้ชีวิตปกติเนี่ยแหละครับ บางอย่างที่มันผิดพลาดเราแค่ควบคุมมันไม่ได้ เราไม่ได้ต้องการอะไรเป็นพิเศษ
อัลบั้มนี้จะมี physical merch ขายมั้ย
จริง ๆ ในงาน Listening Party จะมีซีดีและเสื้อขาย และ benefit ของคนที่ไปงานจะได้เสื้อรุ่นพิเศษและซีดีเดโมที่มี 3 เพลงเวอร์ชั่นก่อนที่ทุกคนจะได้ฟัง บางอันก็จะไม่เหมือนกันเลย จะไม่ปล่อยที่ไหนยกเว้นซีดีนี้ ส่วน physical ที่จะตามมาก็จะมีไวนิล เสื้อและซีดี มันใช้เวลาผลิตเหมือนกัน ทั้งที่ควรจะเสร็จตั้งแต่ปี 64 (หัวเราะ) เรื่องพรีออเดอร์จะแจ้งในเพจนะครับ
ไหน ๆ อัตตาก็เป็นศิษย์เก่าดุริยางคศิลป์ด้วย ฝากอะไรถึงรุ่นน้องที่เพิ่งเข้าไปเรียนหน่อย
ถึงคนที่กำลังศึกษาดนตรีทุกคนอยู่เลยละกันครับ มันจะมีจุดหนึ่งที่รู้สึกว่าดนตรีคือการแข่งขันอะ แข่งกันเร็วที่สุด แข่งกันแม่นยำที่สุด เคลียร์คลีนที่สุด พอเราพ้นจุดนั้นไปแล้วสุดท้ายเราจะค้นพบว่า มันเป็นแค่อุปกรณ์อย่างหนึ่งที่เราใช้เพื่อคอนเน็กกับจิตใจ สมอง อารมณ์ของเรา เมื่อเราเข้าใจว่ามันทำงานแบบนี้ แล้วเราจะมีความสุขกับดนตรีมากขึ้น
ผมไปดูวง Blur มาที่ Summer Sonic เป็นร็อกรุ่นเก๋าเลยใช่มั้ยครับ พอไปดูแล้ว เชี่ย ซาวด์ทุเรศมาก เล่นแบบ โหย เอฟเฟคแม่งแตกหูระเบิดอะ คอร์ดมาแบบดึง ๆ แต่ซัดโน๊ตโซโล่ผิดสเกล วิบัติหมดเลย อาจารย์แจ๊สคงให้ F อะ แต่ผมดูแล้วมันใช่มากเลยอะ มันต้องดิบแบบนี้แหละถูกแล้ว มันดีอยู่แล้ว ผมฟังแล้วโคตรมัน แสบดากอะ ถ้าจะให้เคลียร์เหมือนเด็กดนตรีเนี่ยทำทำไมอะ มันดีอย่างที่มันควรจะเป็นอยู่แล้ว ผมคิดว่าคนเรียนดนตรีมักจะติดกับดักตรงเนี่ย ถ้าเราไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่ามันเป็นแค่อุปกรณ์หนึ่งในการแสดงความรู้สึกของเรา เราก็จะไม่มีความสุขกับมันอีกเลย
ติดตามข่าวสารความเคลื่อนไหวของ AUTTA ได้ที่ Facebook และ Instagram หรือค่าย YUPP! ที่ Facebook และ Instagram
ขอบคุณรูปภาพจาก YUPP!
ชอบไปคอนเสิร์ตเพราะเป็นกิจกรรมที่ทำคนเดียวได้ และยังชอบแนะนำวงดนตรีใหม่ ๆ ผ่านตัวอักษรตลอดเวลา