Starnest Music Festival เทศกาลดนตรีนอกกระแสสุดมัน ระเบิดความสนุกตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน

50

ในที่สุด Starnest Music Festival เทศกาลดนตรีที่รวบรวมศิลปินนอกกระแสที่มาแรงที่สุดในตอนนี้ทั้งไทยและเอเชียไว้บนเวทีเดียวกันกว่า 16 วง ก็จบลงไปอย่างทรหดสุด ๆ กับไลน์อัพแน่น ๆ ที่ระเบิดความสนุกตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน ใครที่อยู่ดูตั้งแต่วงแรกจนถึงวงสุดท้ายได้คือควรมีเหรียญรางวัลให้จริง ๆ แต่เพราะโชว์ของทุกวงมันคือมาตรฐานระดับประเทศแล้ว ไม่แปลกที่เราจะสนุกไปกับงานนี้ได้ 12 ชั่วโมงโดยไม่มีเบื่อเลย

นอกจากนี้ งานนี้ยังต้องการเป็นเทศกาลดนตรีที่อยากผลักดันวงนอกกระแสเจ๋ง ๆ ในเอเชียให้ทุกคนได้เห็นศักยภาพของพวกเขาว่ายอดเยี่ยมไม่แพ้ใครเหมือนกัน การที่เราจะทำให้โลกเห็นได้ ก็ต้องได้รับความร่วมมือกันของคนในวงการหลาย ๆ เจ้าแบบนี้ เผื่อเดินทางไปสู่ระดับโลกด้วยกัน ทีมคอสมอสเองเพิ่งหายปวดขาปวดหลังกัน เราเลยจะมารวบรวมความสนุกจากงานนี้ให้ทุกคนอ่านอีกครั้งว่า คุณพลาดอะไรไปอย่างน่าเสียดายบ้าง

5 เมษายน 2568

เวลาประมาณ 11 โมงครึ่ง พวกเราก็เดินมาถึงงาน Starnest Music Festival ณ Union Hall ที่ตั้งอยู่บนชั้น 6 ของห้างยูเนียนมอล ลาดพร้าว กันเป็นที่เรียบร้อย โดยภาพรวมจากหน้างานเองก็มีเพื่อน ๆ ที่มารอแลกริชแบนด์พร้อมเราเหมือนกัน อยากยกนิ้วให้ทุกคนที่มากันตั้งแต่วงแรกเลย เพราะวงแรกก็ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงจริง ๆ

สองสาวดูโอ้ LANDOKMAI พร้อมผองเพื่อนประเดิมเวทีแรกอย่าง Sunrise Stage ตั้งแต่เวลาบ่ายโมงตรงวันเสาร์ด้วยอินโทรอันต้องมนต์ก่อนเตรียมตัวสู่ทำนองกระชับ ๆ ของเพลง Our Sunset กับเสียงกลองวอร์มอัพที่ปลุกให้หัวใจของทุกคนเต้นเป็นจังหวะขึ้นอีกนิด เสร็จสรรพพวกเธอก็แนะนำตัวแบบเสียงดังฟังชัดและกล่าวว่าดีใจมากที่ได้เล่นเป็นวงเปิดของงานนี้ ตามด้วยเพลงที่เธอสองคนเตรียมปล่อยเป็นซิงเกิ้ลแรกของอัลบั้มชุดใหม่ที่กำลังปลุกปั้นอยู่ โดยอูปิมใช้คำร้องภาษาอังกฤษสลับไทย ประกอบเสียงคีย์บอร์ดที่คลอแล้วส่งไม้ต่อให้พาร์ทกีตาร์เท่ ๆ เพื่อขยับความเข้มข้นผ่านกลิ่นอายอินดี้ร็อก แพทเทิร์นเบสที่ให้อารมณ์ haunting ผสมกับท่อนฮัม และโซโล่ของแอนท์ ก่อนจะเล่นเพลงเก่งเพลงรองในชื่อ ยอม (White Flag) ที่ทำให้ทุกคนได้รู้จักลานดอกไม้แถมร้องตามได้ไม่ยาก

โดยภาคดนตรีส่วนใหญ่ของพวกเธอมีความเป็นอินดี้โฟล์ก ป๊อปฟุ้งฝัน บ้างก็เจือรสชาติของนีโอไซคีเดเลียเล็กน้อย ทำให้หลายบทเพลงที่ลานดอกไม้เพอร์ฟอร์ม เราจะรู้สึกได้ถึงความ Magical ราวกับอยู่ในนิทาน Fairytale แต่ด้านเนื้อหาก็มีความเป็นมนุษย์ผู้หญิงที่ต้องเผชิญหรือสู้รบในชีวิตจริง อย่างการหยิบเพลง Taxi จากอัลบั้ม ‘All My Purple Feelings’ (2024) ก็เกี่ยวกับการกระทำแย่ ๆ ในความสัมพันธ์ที่ยังคอยหลอกหลอนเราทุกเมื่อเชื่อวัน ทว่า เพลงในเซ็ตลิสต์ช่วงหลัง ตั้งแต่ Tsuki (พระจันทร์), ด้วยใจยินดี, เพลงรักเพลงแรก ก็กลับมาปลอบประโลมอย่างอ่อนหวาน ชวนให้เราตกอยู่ในภวังค์รักใต้เสียงดนตรีและคอรัสที่แอบแทรกความรู้สึกเหงา เปราะบาง ซึ่งทุกคนในฮอลล์ก็โบกมือส่งลานดอกไม้ด้วยแฟลชทะเลดาวที่มอบรอยยิ้มจาง ๆ แก่อูปิม-แอนท์ และนักดนตรีบนเวทีจนใจฟูแทน

เดินเท้ามาอีกฝั่งทางด้านขวาฮอลล์ที่ Moonnight Stage กับวงดนตรีที่ตอนนี้กลายเป็นขวัญใจแฟนคลับไปทั่วเอเชียอย่าง YONLAPA พวกเขาเจิมเวทีสองด้วยลูกเล่นจากเพลง One Way Ticket และ I Don’t Recognize You ที่เรียกเสียงปรบมือได้ตั้งแต่ช่วงแรก จากทั้งความน้อยแต่มากของซาวด์กีตาร์ เบสไลน์ลูบไล้คู่ริทึ่มกลองแบบมีกิมมิค ตามด้วยทำนองละมุนละไมคลอน้ำเสียงหวานหยดของสาวน้อยหน่าใน Sweetest Cure, Sunday Gloaming สองเพลงที่ฟังกี่รอบก็ชุบชูใจเสมอ ก่อนส่งเข้า Is That True? ฟีดแบ็คกีตาร์ฟีล hypnotized แพทเทิร์นกลองตัสเบสไลน์ที่ใช้วิธีเล่นแบบ muted คู่กับโน๊ตต่ำ และโวคัลที่ใช้เอฟเฟกต์คล้ายเสียงปลายสายโทรศัพท์ แม้โชว์ในวันนี้จะเปิดกันที่เพลงเนิบ ๆ ไม่กระชากไปมานัก แต่เราก็สัมผัสได้ว่าเพอร์ฟอร์แมนซ์ของพวกเขามีความกล้าท้าชนมากยิ่งขึ้น

เพราะหลังจากที่ปล่อยอัลบั้ม ‘Lingering Gloaming’ (2023) ทักษะการเล่นและสไตล์ดนตรีของยลภาก็ถูกพัฒนาเรื่อย ๆ โดยเบลนด์ระหว่างแนวเพลงอัลเทอร์เนทีฟร็อก ชูเกซ ดรีมป๊อป และริฟฟ์โพสต์พังค์สับ ๆ ท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมแต่แฝงด้วยความอบอุ่น ในเซ็ตเพลงครึ่งหลัง อาทิ Sail Away, Hers พวกเขาก็ค่อย ๆ อัพเทมโปและเพิ่มดีกรีความสนุกและร้อนแรง ก่อนส่งต่อไปยัง Last Trip, Let Me Go สองซิงเกิ้ลแนะนำตัวที่ทำให้ใครหลายคนติดตามพวกเขามาจนถึงวันนี้ ซึ่งยลภาปิดโชว์ด้วยเพลง I’m Just Like That ที่น้อยหน่าและกันย์หยอกเย้าผ่านการสตรัมคอร์ดกีตาร์ในโมเมนต์สุดไอคอนนิกที่หากใครเคยได้ดูโชว์ของวงมาก่อนน่าจะจำกันได้ ทั้งหมดนี้คือการระเบิดพลังเดือด ๆ ที่จัดเต็มทั้งพาร์ทซาวด์แตกและท่อนโซโล่จนเกิดเป็น Wall of Sound ที่ฟังแล้วโคตรเท่โคตรสะใจ

เปิดวันกันด้วยเพลงนุ่มฟูแล้ว คิวต่อไปก็เป็น Nghịch จากเวียดนามขึ้นต่อทันทีแบบไม่มีพัก แค่ดนตรีของ Xinh ดังขึ้น เสียงซินธ์สนุก ๆ กับเสียง “เฮ้!” อันทรงพลังของนักร้องนำ ปลุกให้ทุกคนกระโดดตามจังหวะร็อกมัน ๆ แบบไม่ต้องคิดมาก

ต่อด้วย You’ll know it all และ Get out ที่ทั้งพลังเสียง พลังโชว์ ทะลักเวที เสียงกีตาร์กระแทกหนัก ๆ ทุกโน้ตทุกจังหวะคือชวนทุกคนโดดกันเต็มที่ ต่อด้วย Poison กับซินธ์หวาน ๆ หลอกให้เราตายใจก่อนซัดด้วยจังหวะร็อกเข้าเต็มแรงในท่อนฮุก Chớp ก็สนุกไม่แพ้กัน กับการช่วยทุกคนร้องตาม “โอโอ่โอ้” กันลั่นฮอลล์ Gơn Phố เองก็ระเบิดพลังป็อปพังก์ได้อย่างสนุกสนานมาก

NGHICH ยังน่ารักสุด ๆ ด้วยการหยอดภาษาไทยที่เตรียมตัวมา พร้อมบอกว่านี่คืองานต่างประเทศครั้งแรกของพวกเขา โมเมนต์นี้ทำเอาทั้งฮอลล์เอาใจช่วยสุด ๆ เรียกว่าโชว์แรกในไทยของ NGHICH ทำให้โชว์นี้มันส์และน่าจดจำแบบสุด ๆ

สลับมาอีกฝั่ง H3F มารับไม้ต่อทันที ด้วยจังหวะนุ่ม ๆ และเครื่องเป่าเต็มวงที่ไม่ได้ดูนานแล้ว หลังจากบีบนวดเราด้วย Intro ของโชว์แล้ว ก็จัด Salt ที่ผสาน R&B กับบลูส์ได้อย่างนัว ๆ กีตาร์ล้อไปกับคีย์บอร์ดและเครื่องเป่าอย่างมีชีวิตชีวิตวา Cultivation ยิ่งพาใจละลายกับกีตาร์เข้ม ๆ แต่ดีดได้หวานเยิ้ม ช่วงท้ายเพลงก็ชวนขยับตามแบบไม่รู้ตัว ก่อนก้องจะทักทายแฟน ๆ อย่างเป็นกันเอง

ช่วงพีคสุดต้องยกให้ Catwalk ที่จัดเซอร์ไพรส์ชุดใหญ่ ด้วยการชวน Phum Viphurit ขึ้นมาแจมกีตาร์กับก้องแบบหวานหยดย้อย พร้อมร้องและโซโล่สลับกันสุดมัน เติมด้วยเครื่องเป่าจนโชว์นี้กลายเป็นโมเมนต์โคตรดี

ก่อนจะต่อด้วยเมดเลย์สุดเข้ม So Long และ Be Your Man ก็พาอารมณ์ลงนุ่ม ๆ ก่อนจะเคลิ้มสุดกับ How Can I ที่ละมุนใจจริง ๆ ท้ายสุด H3F แอบสปอยล์เพลงใหม่ที่กลิ่นดิสโก้ 80s สนุก ๆ ติดหู ชอบมากจนอยากให้ปล่อยเพลงวันนั้นเลย ก่อนจะปิดด้วย Chalawan Funk อย่างงดงาม สมกับเป็นวงที่มาแรงที่สุดในปีนี้

ถ้าเรียกว่านี่เป็นรายการทอล์คโชว์ที่ให้ทุกคนได้พักเบรคก็คงไม่เชิง เพราะหนุ่ม ALEC ORACHI และชาวแก๊งค์ Saramong the Band มีอะไรให้เราเซอร์ไพรส์ตลอดเวลา ทั้งลีลาท่าทางและโชว์ดีไซน์สุดวาไรตี้ ตั้งแต่การเปิดตัวที่อเล็กซ์วิ่งหน้าตั้งขึ้นเวทีพร้อมเอฟเฟกต์เสียงการ์ตูน ช่วงพูดเกริ่นซัมติงแบบกวนโอ๊ยแต่ก็มีสาระ ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าสไตล์ดนตรีและเคมีของพวกเขายังเท่ในเวลาเดียวกันได้ ด้วยบรรดาเพลงจากอัลบั้ม ‘FREE2GO’ (2022) อาทิ เพลงที่เราชอบมากอย่าง Posey VS Cleaver กับกลิ่นอายฮิปฮอป-อาร์แอนด์บีที่สะกิดให้โยกขยับส่วนบนของร่างกายแบบขรึม ๆ ก่อนตัดมู้ดด้วย Money ที่จู่ ๆ เขาก็หยิบพาร์นึงของซีรีส์ Squid Game มาเล่นกับผู้ชม ก่อนเข้า GG Love ที่ปรับอารมณ์แทบไม่ทันแล้วจึงต่อที่ Time โดยใส่ลูกเล่นถึงการโทรหาใครสักคน ที่ปกติจะซึ้งแต่รอบนี้เอาฮาเฉย

สักพักเขาหยิบก็กีตาร์โปร่งแล้วขับกล่อมด้วย 2gether All Day All Night พร้อมเครื่องเป่าในท่วงทำนองเบาสบาย ก่อนพาทุกคนไปเจอช่วงครึ่งหลังที่ยกระดับด้วยเพลงอิเล็กทรอนิกส์ เช่น World Like Mine (Bor Min Bor Mee) ที่รอยร้องโฮ่ฮะโอ เคียงเสียงเพอร์คัสชั่น ช่วยเอนเตอร์เทนคนดูอีกแรง แล้วตามด้วย Itsukushima ที่มีทั้งไลน์กีตาร์ฟังก์กี้ เบสไลน์สไตล์ดิสโก้หนึบหนับ ริทึ่มกลองฟีลเร็กเก้ที่อัพเทมโปให้เร็วขึ้นจนต้องเต้นตาม เขาเปลี่ยนตรงนั้นให้เป็นแดนซ์ฟลอร์ในทันที แม้บรรยากาศจะดรอปไปบ้าง แต่สุดท้ายก็บูสต์พลังจนทุกคนกลับมาแดนซ์ที่เพลงรีเมคสุดม่วนอย่าง สมาคมตาชั้นเดียว (กากี่นั้ง) และ ขอSing ขอTry แบบพอให้ชื่นอกชื่นใจศิลปิน แน่นอนว่าตอนจบไม่ได้ลากันไปจิ๋ว ๆ อเล็กซ์ยังเล่นใหญ่เหมือนเดิม นอกเหนือจากเพลงก็คงเป็นโชว์สนุก ๆ ของพวกเขานี่แหละที่เป็นแต้มต่อ

ศิลปินหนุ่ม James Alyn มาพร้อมพลังอันเต็มเปี่ยมกับดนตรีอิเล็กทรอนิกส์-ซินธ์ป๊อปของเขา โดยเริ่มจากเพลง Now and Ever ที่ปลุกความสดใสด้วยเมโลดี้ไบร์ทอัพ พอวอร์มร่างกายเสร็จก็ไปกันต่อที่ Run Away ในสไตล์ Italo Disco ผสมคิกดรัมแน่น ๆ เรียกให้แฟนคลับปรบมือตามจังหวะเพอร์คัสชั่น ก่อนเจมส์อลินจะหยิบแทมบูรีนมาเขย่าเพิ่มสีสันระหว่างออกสเต็ป ทางด้านเซ็ตลิสต์โดยรวมมักจะหยิบผลงานที่ใครหลายคนรู้จักอาจเขาในฐานะอดีตดูโอ้ อาทิ Tip Toe, Prettiest To Me ที่เจมส์อลินขอหยิบกีตาร์มาขับกล่อมคู่เสียงร้องออดอ้อนกับกลิ่นอายบัลลาดที่แต่งให้แฟนสาวของเขา และเพลง Dancing with my phone ชวนให้ทุกคนสโลวแดนซ์แบบเหงา ๆ

ส่วนตัวเรา รู้สึกว่าไดนามิกดนตรีของเขาจะมีความเรียบง่าย ไม่หวือหวา แต่ก็ถือว่าฟังเพลินไม่น้อย อย่างเสียงกีตาร์สลับซินธิไซเซอร์วูบวาบสุดเซ็กซี่แถมเย้ายวนหัวใจใน Take My Body และเพลงใหม่ที่เขาบอกว่าตื่นเต้นที่จะได้เล่นให้ทุกคนฟังอย่าง Dim the Lights ที่ได้ยินต้องมีอ่อนระทวยกันบ้างแหละ ท่ามกลางซาวด์เจือสไตล์ดิสโก้ยุคเก่าที่คอยลูบไล้เรา เขากับเพื่อน ๆ นักดนตรีก็กลับมาในสามเพลงส่งท้าย เช่น Show Me Your Love แถมอีกหนึ่งซิงเกิ้ลฮิต Ride ที่มีท่อนฮุกติดหูอย่าง “Please don’t you go, I’ll be alone. Wait until the morning, Ride until it’s dawning~” และเพลง Walk Out The Door ที่จิกได้น่าเอ็นดูเบา ๆ ถึงความสัมพันธ์สุดปั่นป่วน

ในที่สุด ก็มาถึงวงที่เรารอคอยที่สุดในงานนี้ Phum Viphurit เฮดไลเนอร์ของค่ำคืนนี้ รอบนี้มาเต็มวงแบบจัดเต็มทั้งไวโอลินและเพอร์คัสชั่น เติมโชว์ให้โคตรอิ่ม เริ่มด้วยนวดเราเบา ๆ ด้วยจังหวะ chill wave ก่อนเร่งความสนุกกับ Balter Baby ภูมิในชุดสลอธซัดไลน์กีตาร์ได้เมามันสุด ๆ ก่อนจะดรอปจังหวะแล้วตีกลับเข้าไปในลูปสนุก ๆ แบบโคตรเท่

ก่อนจะจัด Hello, Anxiety เพลงที่ทุกคนรอคอย ท่อนดรอปที่ปลุกให้ทั้งฮอลล์ปรบมือพร้อมกัน แล้วไต่จังหวะขึ้นไปจนไฮป์กันเต็มพิกัด If This Is The End ส่งกีตาร์หวาน ๆ คลอเสียงไวโอลินบาดใจ ฟังสดแล้วมันดีเกินไปมาก ก่อนจะสลับจังหวะมาต่อกับ Past Life ที่ได้ Alec Orachi ขึ้นมาเติมพาร์ทของ TabgBadVoice ได้เท่มาก แถมภูมิยังเติมความฟังก์ได้แพรวพราวสุด ๆ

ต่อด้วย Softly Spoken และ Welcome Change ที่ไวโอลินกับเพอร์คัสชั่นเติมมิติให้เพลงฟังแล้วเต็มกว่าที่เคย The Other Side เพลงสุดท้ายจาก EP ใหม่ ฟังก์แน่น ๆ ปิดท้ายด้วย Lover Boy ที่แค่กีตาร์อินโทรขึ้น ฮอลล์ก็ระเบิดเสียงกรี๊ดทันที ก่อนจะปิดสวย ๆ ด้วย Long Gone ที่เพิ่มลูกกรูฟลงไปได้กลมกล่อม แถมมีฟลูตมาเติมความเท่อีก บอกเลย เซ็ตนี้คือโชว์ที่ดีที่สุดของภูมิอย่างที่คิดไว้เลย

เสียงกลองหนักหน่วงกับกีตาร์ที่คำรามอย่างดุดัน เรียกร้องความสนใจทุกคนกลับมาที่ MOONNIGHT Stage ก่อนที่ TUZI (2Z) จากเกาหลีจะระเบิดโชว์ด้วย 2020 March ร็อกพลังล้น เสียงร้องดุดันผสานคอรัสปลุกอารมณ์คนดูได้อย่างอยู่หมัด ต่อด้วย O@SIS จังหวะป็อปสนุก ๆ แอบซ่อนความร้อนแรงในท่อนฮุก เบสหนึบ ๆ ท่อนกลางพาอารมณ์r6j’เหมือนกำลังเดินทัพสู่สงคราม มันสะใจแบบไม่ปราณี

ฟรอนต์แมนทักทายคนดูด้วยการแนะนำตัว ก่อนลุยต่อกับ 25 ที่กลองโหมกระหน่ำกับร็อกหนัก ๆ เสียงประสานในฮุกก็กระแทกใจ ก่อนเซอร์ไพรส์ด้วยท่อนดับสเต็ปที่โยกกันสนุกจนหยุดไม่ได้

HOPE โชว์อีกมิติของวงด้วยแร็ปเท่ ๆ และพลังระเบิดจนฟรอนต์แมนต้องถอดเสื้อปล่อยของอย่างสุดตัว ทำลายกรอบ K-rock แบบเดิม ๆ จนเละ I AM พาอารมณ์ไปต่อกับซินธ์และกลองหนัก ๆ ผสมความมันจาก EDM เข้าไปอีก ขยี้ท่อนฮุกได้ถึงใจจริง ๆ ก่อนส่งต่อพลังผ่าน Doctor และ 기세(氣勢) บัลลาดร็อกเท่ ๆ ที่บูสต์จังหวะให้มันระเบิดขึ้นอย่างโคตรดี มีฟีล j-pop, anisong นิด ๆ ก่อนปิดท้ายด้วย It Is U เพลงช้ากินใจ และ Super Star ป็อปติดหูที่เติมพลังดี ๆ แม้แนวเพลงจะฉีกไปหน่อย แต่ก็เป็นอีกวงที่โชว์ได้ดีไม่แพ้วงอื่น ๆ ในงานเลย

อีกหนึ่งวงดนตรีขวัญวัยรุ่นที่แฟนคลับรอดูกันแบบเนืองแน่นสำหรับ YEW ที่ทักทายทุกคนด้วยเพลงทำนองน่ารักสดใสจนต้องแอบยิ้มมุมปากอย่าง ถามดาว โดยหวังว่าเธอจะยอมใจอ่อน หันมามองเราบ้างสักนิด แล้วตามด้วย หมวกเมฆสีรุ้ง ที่ทิวบ์สะพายกีตาร์โปร่งขึ้นมาบรรเลงพร้อมเครื่องดนตรีชิ้นอื่นจากเพื่อนสมาชิกอย่างไพเราะ ทำให้ความรู้สึกเวลาฟังนั้นเหมือนอยู่บนปุยเมฆไม่มีผิดเลย

จริงอยู่ที่พวกเขาเป็นวงดนตรีสไตล์อินดี้ป๊อป แต่พวกเขาก็ลบล้างความนุ่มนวลทั้งหมด สลัดภาพจำว่าไม่ได้มีเพียงเพลงรักหวานซึ้งผ่าน With You และ Kungfu Boy กับเมโลดี้ในสไตล์อัลเทอร์เนทีฟร็อกเข้มปั๊ดที่อัพเกรดความซิ่ง ตั้งแต่ไลน์กีตาร์ เบสกลองหนักแน่น ประกอบท่อนร้อง “Doobee doobee doobee doo Oh Oh” ที่ทวีคูณความร้อนระอุว่าเพอร์ฟอร์มของหนุ่ม ๆ ก็เท่ไม่แพ้ใคร

ถัดมาพวกเขาก็เริ่มผ่อนความเร็วลงมาเป็นจังหวะกลางถึงเนิบช้าใน ลบเลือน และ Sunflower ซิงเกิ้ลใหม่ล่าสุดที่ชะล้างความเจ็บปวดด้วยดนตรีแสนอบอุ่น คล้ายดอกทานตะวันที่กำลังอาบแสงแดดอ่อน ๆ ก่อนจัดเพลงเก่งอย่าง ปล่อยดาว ที่ส่งต่ออารมณ์เศร้าหมอง เชิงจำเป็นต้องปล่อยมือกันไปแบบไม่มีวันหวนคืน แถมยังชวนบีบน้ำตาจากโซโล่ที่บดขยี้หัวใจกันสุด ๆ กว่าจะจบก็เกือบเอาตายเหมือนกัน

ที่สุดแห่งเพลงของเหล่าสมาชิกศาลาคนเศร้าต้องยกให้ Moving and Cut วงดนตรีโฟล์กที่ควบรวมระหว่างวัตถุดิบของเพลงป๊อปร็อกและซาวด์สังเคราะห์เสริมอารมณ์มาถ่ายทอดเรื่องราวที่อยากให้ทุกคนก้าวต่อไปและตัดใจซะเถอะ แน่นอนว่าพวกเขาเองก็น่าจะเป็นหนึ่งในวงที่ใครหลายคนก็ต่างคิดถึง สังเกตได้จากเสียงฮือฮาตั้งแต่ที่สมาชิกทั้ง 5 คนเริ่มเดินขึ้นเวทีมา โดยการเสิร์ฟความหม่นหมองด้วยเพลง บ่า นั้นเริ่มกัดกินหัวใจทีละเล็กละน้อย ถัดมาก็เป็นเพลง ด้วยความไม่จริงใจ และ ฉันยอม ที่ฟังแล้วเกือบเจือนตายเหมือนกัน

แน่นอนว่าพวกเขาก็ได้สร้างเมจิคโมเมนต์ร่วมกับทุกคนใน Escape กับทะเลดาวจากแฟนคลับที่นานทีปีหนจะมีประสบการณ์สุดสวยงามเช่นนี้ ก่อนจะสตรัมกีตาร์ปรับบรรยากาศเพื่อเข้าเพลง อย่าทรมาน จบด้วยเพลงชาติแบบ ปล่อยให้ตัวฉันไป ที่แม้จะไม่รู้จักชื่อสมาชิกทุกคน แต่ก็ขอให้เพื่อน ๆ จดจำไว้แค่ชื่อ มูฟวิงแอนด์คัททท! ก็เพียงพอแล้ว (พี่หยางบอก) และแม้เพลงส่วนใหญ่ของพวกเขาจะพาเศร้าชนิดที่ลุกขึ้นยืนแทบไม่ไหว แต่บางครั้งพวกเขาก็มีเนื้อหาเชิงให้กำลังใจว่าบางครั้งเราก็จำเป็นต้องจมจ่ออยู่กับความทุกข์ ยอมรับมัน ถึงจะก้าวเดินต่อไปได้

ทันทีที่เสียงเร็กเก้นุ่ม ๆ ดังขึ้น Srirajah Rockers ก็พาทุกคนเคลิ้มไปกับจังหวะเครื่องเป่าและเพอร์คัสชั่นที่ละมุนสุด ๆ From the Top เปิดโชว์ด้วยซินธ์บาด ๆ ประกอบกับจังหวะเร็กเก้สบาย ๆ พี่วินร่ายกวีชีวิตอย่างอารมณ์ดี พร้อมเค้นอารมณ์เข้ม ๆ ที่ฟังแล้วจับใจ คนข้างเขียงเคียงข้างคุณ สะกิดเราด้วยเสียงเบสหนึบ ๆ เครื่องเคาะทุกชิ้นบรรเลงจังหวะอย่างลงตัว เครื่องเป่าที่ทะลักออกมาในจังหวะเดียวกันยิ่งทำให้เพลงนี้ม่วนคักแบบไม่ต้องพยายาม

พอเข้าเพลง เติม จังหวะเร็กเก้กลิ้ง ๆ ชวนโยกตัวเบา ๆ พี่วินวาดลวดลายเท่ ๆ บนเวที ทั้งร้อง ทั้งแอดลิบแบบโคตรม่วน ฝั่งคนดูก็เต้นกันแบบไม่มียั้ง ช่วงไฮไลต์ต้องยกให้ นักกินผัก ที่ทุกคนร้องตามได้ตั้งแต่โน้ตแรก เสียงประสานอบอุ่นพาให้เวทีกลายเป็นงานเลี้ยงกลางแจ้งที่อบอวลด้วยเสียงหัวเราะ เทอร์ปีน ตามมาด้วยฟีลเย็น ๆ จากเสียงฟลูตที่เหมือนสายลมปะทะหน้า ผสานกับจังหวะอื่น ๆ ที่ลื่นไหลสนุกสนาน

พี่วินประกาศเสียงดังว่า “เวลาน้อย ใส่ให้หมด!” ก่อนอัดเต็มกับ ลูกจงเบิกบาน จังหวะเร็กเก้เท่ ๆ ที่เขาถ่ายทอดอารมณ์แบบถึงแก่น เสียงคีย์บอร์ดช่วยขยี้อารมณ์เข้าไปอีก คนดูก็คือเลื่อยตามจังหวะไปเรื่อย ๆ อย่างม่วนชื่น

เสียงกีตาร์ที่ล้อกันไปมาเปิดฉากโชว์ของ 東方紅RED EAST ได้อย่างเมามันตั้งแต่วินาทีแรก พร้อมเสียงกลองดุดันกระแทกอารมณ์คนดูให้พร้อมรับแรงสั่นสะเทือนเต็มรูปแบบ 亚洲尘埃 ดุดันและทรงพลัง ฮุกที่สองกับเสียงแพรดกึกก้องจนเหมือนพายุบ้าคลั่งที่ถาโถมเข้าใส่คนดู ทุกคนหน้าเวทีเริ่มไฮป์ขึ้นแบบพร้อมเพรียง

乌鸦飞了 ลดจังหวะลงนิด แต่กลองที่หนักแน่นยังคงกระหน่ำใส่คนดู ก่อนจังหวะจะขยับขึ้นมา เสียงร้องคำรามกับกีตาร์ดุเดือดปลุกอะดรีนาลีนกระฉูด และพาเข้าสู่ฮุกสุดท้ายอย่างมันระเบิด 第八个早晨和浪 สับคอร์ดอย่างบ้า ขยี้ใจคนดูแบบไม่ให้พัก ฮุกทรงพลัง และเสียงประสานในช่วงท้ายที่กระแทกความรู้สึกจนทัชใจแบบไม่รู้ตัว

แม้จะมีอุปสรรคเรื่องภาษา แต่วงก็ประกาศเสียงดังผ่าน Google Translate ว่า “อยากสื่อสารกับทุกคนผ่านเสียงเพลง” และพวกเขาทำได้จริง ๆ เพราะทุกคนปรบมือชอบใจกันทั้งฮอลล์

凉席 เปิดมาด้วยร็อกเดือดเต็มสปีด โดดกันไม่ยั้งตั้งแต่ต้นจนจบ ก่อนฟาดต่อด้วย 野鬼 ที่ซัดพลังใส่แบบไม่ให้ตั้งตัว กีตาร์โหด ๆ กระแทกกลางใจอย่างจัง 浑浊 ลดจังหวะ แต่ยังสนุกทุกห้อง ช่วงสับกลองคือจุดที่ทุกคนพร้อมใจกันปรบมืออย่างมีพลัง ก่อนจะพุ่งไปกับจังหวะกลองแนวคาวบอยดุดัน ปิดโชว์สวย ๆ ด้วย 盲青 เพลงช้าที่ล้อไปกับทะเลดาวจากแฟลชมือถือดูสวยงามและอบอุ่น เป็นการปิดฉากโชว์ร็อกสุดเดือดได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ถัดมาเป็นวงดนตรีโพสต์ร็อก-ชูเกซที่ถือกำเนิดในยุคสมัยของเพลงอัลเทอร์เนทีฟและวงการเพลงไทยนอกกระแส ที่ยังคงทำผลงานกันแบบต่อเนื่องอย่าง Desktop Error ที่เรียกเสียงปรบมือเกรียวกราวได้ทันทีแบบไม่รอช้ากับอินโทรเพลง โลกรอบตัว ก่อนผนวกความอื้ออึงสู่ เสียงที่เคยได้ยิน อีกหนึ่งเพลงจากอัลบั้ม ‘Indelible Stain’ (2022) และ ปัจจุปันนา ในทางคอร์ดกับริฟฟ์กีตาร์เท่ ๆ ที่ปะทะกัน ท่ามกลางซาวด์พร่ามัวที่ค่อย ๆ ประกอบเบสไลน์ ริทึ่มกลอง รวมถึงบรรยากาศในหลาย ๆ ผลงานที่พวกเขาตั้งใจสรรค์สร้าง โดยเฉพาะ ควันจางลา บทเพลงสุดล่องลอยในทำนองที่ไหลลื่นขึ้นนิด แอบดีใจแทนวงที่ทุกคนร้องตามกันได้อย่างหนักแน่นตั้งแต่เวิร์สจนจบฮุก

ก่อนเดินทางมาถึงสองเพลงสุดท้ายอย่าง ทุกทุกวัน และ น้ำค้าง ที่เราลองขยับมายืนฟังหลัง Front of House ดูว่าเสียงจะเป็นยังไงบ้าง ผลสรุปคือดีมาก ๆ เพราะถ้าเปรียบเทียบระหว่างการยืนฟังในโซนหน้าเวทีและระยะไกล ซาวด์ของเดสก์ทอปเออเรอร์ตอนแสดงสดหรือกระทั่งการอิมโพรไวส์เพียงเล็กน้อย มักถูกออกแบบมาให้ฟังในระยะไกลมากกว่า เพราะตัวรูมจะค่อนข้างคมชัดและเราจะได้ยินครบทุกเครื่องจากเลเยอร์เสียงที่ expand ทั่วทั้งฮอลล์ ซึ่งทางทีมงานใช้ไลท์ติ้งกว่า 80% และวิชวลบนจอโปรเจกเตอร์อีกเพียง 20% เพื่อทำให้ภาพรวมเป็นอะไรที่ถึงแก่นตามคาแรกเตอร์ และเราก็ขอยืนยันคำเดิมว่าทุกคนควรได้ดูการแสดงสดของวงนี้สักครั้งก่อนตายจริง ๆ

แม้จะเป็นช่วงเวลาของพลบค่ำใกล้ดึกเต็มทนที่ Moonnight Stage แต่ศิลปินหนุ่มคนนี้ก็พกพาเสียงเพลงดั่งแสงอาทิตย์มาเติมความรู้สึกดีแก่ทุกคน WIM เปิดเวทีด้วย Mr. Feelgood ผ่านกิมมิคที่เย้าแหย่ผ่านคีย์บอร์ดและซาวด์ดนตรีสุดกระฉับกระเฉง ช่วยปลุกเซลล์ในร่างกายให้ตื่นก่อนจะดรอปเทมโปลงแล้วส่งเข้าเพลง Dancing with my phone ที่เพิ่มท่อนหล่อจากลูกเล่นในพาร์ทโซโล่กีตาร์และ Ride กับการปรับริฟฟ์ให้มีฟีลยั่วยวนคล้ายกำลังขับรถท่องไปในแสงไฟสลัว จนเราอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความสมูธทางไดนามิกขึ้นลงแบบ Silk Sonic

ระหว่างที่กานต์พักบรค เขาก็หันมาแนะนำเพื่อนสมาชิกโดยเริ่มที่มือเบส ตามด้วยฝั่งซินธ์ และมือกลองที่สักพักฟรีสไตล์ไปจังหวะหมอลำลูกม่วนเฉยเลย แถมมีแอบแซวด้วยว่าสาว ๆ ระวังลีลาของสามหนุ่มนี้ไว้ให้ดี โดยเพลงถัดไปเขาก็ได้ชวนเพื่อนรักสายแร๊ปชื่อ Réjizz ศิลปินหนุ่มสไตล์ฮิปฮอปมาเติมรสจัดจ้านแบบลุกเป็นไฟ แล้วตัดมาที่บทเพลงอันหวานซึ้งที่มอบให้แฟนสาว (แล้วคนโสดเขาจะอยู่ยังไง) ก่อนจัดซิงเกิ้ลใหม่อย่าง Snacks and Wine ที่หนุ่มกานต์บอกว่านำเพลงนี้มาเล่นเป็นที่แรก เพราะฉะนั้น ถ้าผิดพลาดไปต้องขออภัยด้วยโบร

และแล้วก็ถึงช่วงเวลาแห่งความสนุกสนานอีกครั้งที่ทุกคนต้องเต้นให้สุดตามเสียงพูด “Let’s dance people!” ในเพลง Supernova ต่อด้วย Tip Toe ที่จู่ ๆ ก็เรียกเมเนเจอร์ผู้เช็คงานอยู่หน้าเวทีมาร่วมร้อง ก่อนส่งท้ายโชว์ด้วย Magic เพื่อให้เราโอบกอดกันและกันแบบโรแมนติก

กลับมาที่ SUNRISE Stage กับ Freehand ที่เปิดโชว์ด้วยอินโทรอันหนักหน่วง ปลุกคนดูให้ลุกขึ้นมาซึ่งกันต่อแม้จะดึกมากแล้ว เสียงดนตรีพุ่งทะลุเข้าใส่ตั้งแต่วินาทีแรก ดอกไม้จะบาน กับเสียงร้องอันทรงพลังของเข้มก็ระเบิดออกมาเต็มพิกัด พลังและอารมณ์มาเต็มแบบไม่มียั้ง ก่อนต่อด้วย คุก ที่แค่ขึ้นอินโทร ก็ทำเอาคนดูตะโกนตามกันลั่นฮอลล์ทันที ก่อนจะมาถึงเพลงชาติฟรีแฮนด์ของทุกคนกับ ขอให้เธอใจดี ที่แฟน ๆ ร้องตามพร้อมกันทั้งฮอลล์ตั้งแต่คำแรกแบบกระหึ่ม ยิ่งท่อนฮุกทุกคนยิ่งตะโกนร้องตามแบบสุดเสียง และเมื่อเข้มขอให้ช่วยร้องในท่อนสุดท้าย ฮอลล์ทั้งฮอลล์ก็กลายเป็นเสียงเดียวกัน เป็นโมเมนต์ที่ขนลุกสุด ๆ

กลับมากอด ก็ขยับจังหวะขึ้นให้มันกว่าเดิม ท่อนฮุกคือระเบิดพลังจนคนทั้งฮอลล์กระโดดสะเทือนกันไปหมด ภาพตรงนั้นโคตรมันจริง ๆ ต่อด้วย ให้เธอรู้ ที่กลองค่อย ๆ นวดจังหวะให้แน่นขึ้น เสียงร้องยังคงเป็นแกนกลางที่ทรงพลัง ก่อนจะชวนทุกคนทำทะเลดาวจนฮอลล์สว่างไสวสวยงามสุด ๆ ปิดท้ายโชว์ด้วย มนุษย์ต่างดาว ก่อนจะส่งท้ายด้วยเพลงชาติอีกเพลงของวงอย่าง รสหวาน ที่ทั้งฮอลล์ร้องตามจนเสียงดังสนั่น จบไปแบบทั้งซึ้งทั้งพีคพร้อม ๆ กัน

มาถึงวงสุดท้ายของงานที่ทุกคนตั้งตารอ ประทับใจมากที่มีคนเยอะมากยังมีแรงเหลือมาโดดกับ Dept ต่อ พวกเขาเปิดตัวด้วยอินโทรนุ่ม ๆ ละมุนหู ชวนให้ทุกคนไปออกันหน้าเวทีแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะซัดด้วย หยุดสักที Cola ที่มันตั้งแต่อินโทร ทำให้ฮอลล์เริ่มร้อนแรง เสียงกีตาร์ในท่อนโซโล่ยียวนได้อารมณ์สุด ๆ จนเบนซ์ชวนทุกคนปรบมือ และแฟน ๆ ก็จัดให้แบบพร้อมเพรียง

ต่อด้วย หมดนี้ให้เธอ (All In) เสียงซินธ์หวาน ๆ กระชากใจทุกคนให้อ่อนไหวตามจังหวะ พร้อมด้วยจังหวะร็อกถึงใจ วงก็ไม่ปล่อยให้เราหายใจด้วยเพลงใหม่ล่าสุด กับ ชาติหน้าช้าไป (KO) ลุคชวนแฟน ๆ โบกมือตามกันอย่างเป็นกันเอง บรรยากาศอุ่น ๆ ทำให้ทุกคนร้องตามกันสนุก ท่อนฮุกคือโยกกันทั้งฮอลล์

โดดกันต่อกับ 17 (Hoo Hoo) ที่แฟน ๆ ร้องตามตั้งแต่คำแรก แถมเบนซ์ยังลงมาสนุกกับคนดูแถวหน้าอย่างเป็นกันเอง ชวนให้บรรยากาศยิ่งสนุกขึ้นไปอีก Gossip ที่จุดระเบิดความมันแบบเกินพิกัด ฮุกสุดท้ายทุกคนกระโดดพร้อมกันแบบสะเทือนทั้งฮอลล์

หลังจากปล่อยพลังกันไปหมดก็อกแล้ว วงก็ลาทุกคนไปด้วยเพลงช้าแห่งชาติอย่าง ลาลาลา ที่แม้จังหวะจะนุ่มลง แต่พลังและอารมณ์ก็ยังเต็มร้อย ส่งทุกคนกลับบ้านด้วยความละมุนที่อบอวลหัวใจ เรียกว่าปิดงานไปได้อย่างสวยงาม

12 ชั่วโมงเต็ม ๆ กับความสนุกแบบจุก ๆ หลังจบงานก็คือร่างแหลกเรียบร้อย สงสัยตอนดูโชว์อะดีนาลีนมันพุ่งเกินจนลืมความเจ็บความปวดไปหมด หลายวงก็คือจัดเต็มมาก ๆ ทั้งเซอร์ไพรส์โชว์ที่น่าจะหาดูที่ไหนไม่ได้แล้ว หรือจะเซ็ตลิสต์ที่เตรียมมาก็เรียกว่าเอาใจพวกเราสุด ๆ เสียดายนิดหน่อยที่งานเลทนิด ๆ จนบางวงต้องตัดเพลงออกไปบ้าง แต่ก็ยังถือว่าเต็มอิ่มสุด ๆ อย่างจะคารวะทุกคนที่อยู่กันจนจบงานจริง ๆ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ Starnest Music Festival มีปีต่อไปเหมือนกันนะ