หากใครกำลังคิดถึงเสียงร้องหวาน ๆ ผนวกกับดนตรีป๊อปร็อกที่มีสำเนียงและเสียงเพลงในแบบฉบับของตัวเอง เราอยากให้ทุกคนคิดถึง YONLAPA วงดนตรีในนามอิสระจากจังหวัดเชียงใหม่ ล่าสุดพวกเขาก็กลับมาฝากผลงานเอาใจแฟนเพลงในชื่อ Lingering Gloaming ด้วยซาวด์ที่แปลกใหม่จนทีมงานหลังไมค์มาบอกว่ายกให้เป็นอีกหนึ่งอัลบั้มโปรดจากศิลปินไทยประจำปีนี้ไปเลย
YONLAPA ยังเป็นวงที่ทำป๊อปมิวสิคได้ค่อนข้างมีลูกเล่นแถมก๋ากั่นกว่าที่ทุกคนคิด อาจเป็นเพราะพวกเขาเติบโตมาในยุคสมัยของเพลงอัลเทอร์เนทีฟไทยและสากล อย่างตอนอ่านบทสัมภาษณ์ก็แอบตกใจเหมือนกันว่า รายชื่อศิลปินที่พวกเขาฟังมีตั้งแต่แนวไซเคเดลิกร็อก ป๊อปพังค์ อีโม เฮฟวี่เมทัล อิเล็กทรอนิก ฮิปฮอป เร็กเก้ ไปจนถึงอะคูสติกโฟล์ก กรูฟซอง ดรีมป๊อป และชูเกสที่ทำให้เกิด “ยลภา”
นอกเหนือฝีมือและประสบการณ์ที่สั่งสมไปพร้อมกับจำนวนผู้ฟังที่เพิ่มมากขึ้นทั้งในและต่างประเทศ สิ่งที่เราพอจะสังเกตเห็นได้ไม่มากก็น้อยคือ พัฒนาการของวงในด้านการสร้างสรรค์ดนตรีให้น่าสนใจและหลากหลาย คล้าย “แล็ปทดลอง” ของทั้งสี่คนที่ช่วยกันผสมผสานวัตถุดิบ ทั้งสไตล์ แนวเพลง และเรื่องราวจนได้รสชาติแบบ Original Taste ที่ระบุไว้เป็นกิมมิคเล็ก ๆ ข้างกระป๋องบนปกอัลบั้มในองค์ประกอบภาพที่ฟิลฮ่องกงไวป์สุด ๆ
สำหรับคุณภาพในส่วนของโปรดักชั่นที่มิกซ์มาสเตอร์โดย ‘พัด-บริพัตร แสงสิริ’ แห่งห้องอัด OWLYU Studio ที่เพิ่งจับมือกับแก๊ง Soft Pine ไปก็ถือว่าบันทึกได้ค่อนข้างดีมากเลยทีเดียว โดยเฉพาะการทำงานอย่างโหดหินกับเอฟเฟกต์ที่ซ้อนทับบนเลเยอร์หลายชั้น ทำยังไงให้ออกมาคมชัดพอที่จะแยกเสียงเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นได้ โดยพาร์ทดนตรีในอัลบั้มนี้จะมีมิติและสีสันที่แตกต่างไปจากผลงาน EP ที่จะเน้นไปในแนวทางอินดี้ป๊อปฟังสบายมากกว่า อีกความพิเศษในอัลบั้มนี้คือทุกบทเพลงพวกเขาเป็นคนอะเรนจ์และโปรดิวซ์ด้วยตัวเองทั้งหมด
โดยความหมายของชื่อ ‘Lingering Gloaming’ ก็ได้ส่งมอบความรู้สึกราวแสงรำไรของพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับตาไป หรือบางครั้งมันก็คลุมเคลือเกินจะอธิบายถึงโมเมนต์ดี ๆ ที่คงอยู่เพียงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น อ่านมาถึงตรงนี้ อาจจะสงสัยว่าเราเอ่ยปากชมจนเกินจริงไปหรือเปล่า ยังไงลองมาสัมผัสบรรยากาศสุดขมุกขมัวและจังหวะสนุกสนานที่ช่วยผ่อนคลายหัวใจอย่างนุ่มนวลไปพร้อมกับเราในแต่ละแทร็กกัน
I don’t recognize you เริ่มเซ็ตอัพอินโทรด้วยบีทกลองและเสียงร้องของน้อยหน่าที่คอยปลุกเราให้ตื่นขึ้นจากความงัวเงีย ก่อนแทรกไลน์เบสสุดกรูฟและหยอดเสียงกีตาร์เข้ามาเป็นระยะ ในระหว่างคอรัสหวาน ๆ กับโซโล่กีตาร์กลิ่นอายไซคีแจ๊ส ยังมีท่อนบรรเลงที่คอยขับเคลื่อนดนตรีไปข้างหน้า ประหนึ่งพวกเขากำลังพาเราออกเดินทางไปสู่พื้นที่แห่งใหม่
INSOMNIA กลับมายกระดับซาวด์ด้วยบรรยากาศลึกลับน่าค้นหา เสริมกับริฟฟ์กีตาร์ที่มีลูกเล่นคล้ายเสียงวิดีโอเกมยุคเรโทรบนริทึ่มเบสกลองที่มีความหนึบหนับชวนโยกพอสมควร บนค่ำคืนและเมโลดี้ที่ชวนตกอยู่ในภวังค์อย่างไม่มีจุดสิ้นสุด ตัดไปท่อนดรอปดาวน์พวกเขาก็แอบหยอกเราด้วยซิงเกิลโน๊ต แล้วส่งจังหวะให้สาดดนตรีอันพร่างพราวไปด้วยเอฟเฟกต์เสียงแตกพร่า
On my own โอบกอดเราด้วยเสียงสตรัมอะคูสติกกีตาร์คลอน้ำเสียงอันหม่นหมอง ประกอบริฟฟ์กีตาร์สไตล์ซอฟท์ร็อกและเมโลดี้อันแผ่วเบาเสมือนสายลมเจือจางที่พัดผ่านร่างกายไปแบบไม่มีทางหวนกลับ เช่นเดียวกับการโบกมือลาถึงความสัมพันธ์เก่า ๆ ที่เธอหรือเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใครได้ และมันคงจะดีกว่าการยอมปล่อยให้มันดำเนินไปอย่างเจ็บปวดกันทั้งสองฝ่าย
Sunday Gloaming บริงอัพมู้ดให้สดใสคล้ายสีสันของวันอาทิตย์ที่ชวนดื่มด่ำพร้อมไปกับการจิบกาแฟยามบ่ายท่ามกลางดนตรีอินดี้ป๊อปในจังหวะเนิบ ๆ ติดกลิ่นอายบอสซาโนว่าเล็กน้อย พอเราได้ยินทั้งเสียงสุดหวานละมุนและช่วงเอาท์โทรที่ทิ้งทวนอารมณ์ไว้แบบอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ก็รู้สึกอยากเอนกายผล็อยหลับไปทันที
ONE WAY TICKET เปิดด้วยกีตาร์หนึ่งตัวและเสียงร้องที่ค่อย ๆ ฝ่าเมฆหมอกขมุกขมัว ก่อนพวกเขาจะส่งลูกกรูฟและดนตรีในซาวด์ที่ใกล้เคียงกับเพลงที่แล้ว แต่เพิ่มลูกเล่นและจับจังหวะให้กระชับขึ้น ส่วนตัวชอบไลน์เบสกับกีตาร์ในเพลงนี้มาก เพราะมันเต็มไปด้วยความแวววับที่สัมผัสกันได้อย่างกลมกล่อมกำลังพอดี
I’m Just Like That มาถึงเพลงที่เท่ระเบิดระเบ้อกับการหยิบอินสไปร์มาจากแฟชั่นและดนตรีอัลเทอร์เนทีฟร็อกยุค 90s ถึง 2000s โดยจับจังหวะกระฉับกระเฉงที่เราไม่ค่อยเห็นยลภาในลุคนี้เท่าไหร่ แค่ริฟฟ์กีตาร์ของกันย์ในช่วงแรกก็ปลุกพลังวัยรุ่นและดึงความสนใจจากเราได้แบบไม่ต้องสงสัย ยังไม่นับเมโลดี้และท่อนฮุกที่ติดหูสุด ๆ บ้าบอมาก
Sail away, away สร้างความประทับใจอีกครั้งด้วยริทึ่มเบสและกำแพงเสียงอันงดงามที่ลอยฟุ้งบนความเร็วจังหวะปานกลางที่น่าจะถูกใจคอเพลงชูเกสรุ่นใหม่ไม่น้อย รวมถึงท่อนเบรคดาวน์ที่ปล่อยให้เกิดการแจมกันระหว่างสองเครื่องดนตรีของนาวินและฟิวที่เริ่มเฉิดฉายก่อนแล่นเรือออกไปไกลแสนไกลอย่างเงียบงัน
Is That True? เป็นแทร็กที่คาดว่าน่าจะอธิบายวิธีการนำเสนอและสไตล์เพลงดั้งเดิมของวงได้ดี และพวกเขาก็กลับมาในซาวด์ที่อัพเกรดขึ้นมาก ๆ ทั้งแพทเทิร์นเบสกลอง ประกอบท่อนโซโล่กีตาร์ที่แอบแต้มซาวด์สังเคราะห์เพื่อเสริมกับเสียงร้องของน้อยหน่าในช่วง ฮู้วูว…ฮูวู้ว…ฮู้วูว กับจังหวะชวนตกหลุมรักที่ใส่ท่วงทำนองน่าโยกหัวเข้าไปมันส์ ๆ
Hers เปลี่ยนโหมดปรับมู้ดมาเป็นอินดี้ร็อกจังหวะเร้าในช่วงต้นเพลง ก่อนพวกเขาจะดำเนินเบสและกลองที่ตบเข้าท่อนสาดพร้อมการสตรัมกีตาร์อย่างไม่ประนีประนอม แอบรู้สึกว่าเพลงนี้ค่อนข้างจัดจ้านกว่าแทร็กอื่นในอัลบั้ม โดยเฉพาะท่อนเอาท์โทรที่ทำเอาประหลาดใจไม่น้อย ด้วยแบ็คกิ้งซาวด์และเสียงนอยซ์ที่เล่นฉีกซะสุดทางเหมือนกัน
My Apologies เหตุผลที่เราต้องฟังเพลงนี้ต่อจากเพลงที่แล้วก็เป็นเพราะแบ็คกิ้งซาวด์ที่พวกเขาพยายามเชื่อมต่อเรื่องราวและเมโลดี้ที่บิวด์บรรยากาศกับดนตรีโพสต์ร็อกกึ่งชูเกสให้เหมือนเรากำลังจมดิ่งลงไปเรื่อย ๆ ในความรู้สึกผิดต่อการตัดสินใจหนึ่งครั้ง แตกต่างจากช่วงครึ่งแรกของอัลบั้มที่คอยบาลานซ์ระหว่างโทนแฮปปี้และโทนเศร้าหมอง
come back to mine และเธอก็ไม่ลืมที่จะขับกล่อมเราผ่านน้ำเสียงสุดปลอบประโลมกับสไตล์การเกากีตาร์ในน้ำหนักที่เบาบางตามแบบฉบับที่เราน่าจะคุ้นเคยซุ้มเสียงนี้จากผลงานช่วงแรกของยลภา เธอยังแอบเสริมด้วยพาร์ทเครื่องเป่าน่ารัก ๆ ที่เปล่งประกายออกมาอย่างมีเสน่ห์ ส่งให้มวลรวมของเพลงออกมาประดุจเสียงสวรรค์
ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าพวกเขาจะกลายเป็นวงดนตรีที่เติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพและก้าวกระโดดไปไกลขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับความทะเยอทะยานและผลงานดี ๆ ที่มอบให้แฟนเพลงตลอดระยะเวลา 5 ปีนี้ แน่นอนว่ามันยังส่งให้ YONLAPA เดินทางไปไกลอย่างที่น้อยหน่า กันย์ นาวิน และฟิวฝันไว้ว่า “พวกเขาจะนำเพลงของตัวเองไปเล่นให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้” เราขอใช้พื้นที่ตรงนี้แสดงความดีใจกับวงและอัลบั้มชุดใหม่ล่าสุดอย่าง ‘Lingering Gloaming’ ด้วยนะ!
รับฟัง ‘Lingering Gloaming’ ได้ ที่นี่
KIKI ‘Post-Existential Crisis’ Album Review
แบม นักเขียนน้องเล็กที่ชอบอ่านหนังสือและฟังเพลงในเวลาเดียวกัน ปัจจุบันกลับมาทำเพจ Listenist